কবিতা

 

কবিতা

বসন্তৰ মলয়া বতাহ

লয়লাস শব্দৰ দন্দ

ভাষাহীন কবিতাৰ ছন্দ

 

আছে ভাৱ, নাই  ভাষা

আছে হেঁপাহ, নাই  আশা

কবিতাৰ কবি মই৷

 

কবি মই

সৰ্বহাৰাৰ ব্যাথাভৰা জনতাৰ

ভৱিষ্যত যাৰ কবলত দুবৃত্তৰ

সুখ-শান্তিৰ হাঁহি মুখ মলিন

শোষকৰ অট্টহাঁহিত মুচ্চিৰ্ত

ভোকাতুৰ, নাঙঠ জনতা৷

 

বিষাদভৰা বিপৰ্যস্ত তনু

অৱসাদ ভৰা ক্লান্ত মন

বিষাক্ত অশ্ৰুপূৰ্ণ চকুলো

শোকৰ তৃষ্ণাতুৰ নয়ন৷

কবিতা মোৰ ...

নিৰাশা, নিৰাশ্ৰয়া, অনাহাৰ

 নিষ্পেষিত সৰ্বহাৰা জনতাৰ৷ 0 0 0

ৰংসনা কবিতা

• মৰমৰ পূজনীয়া মা
• কবিতা
• বিপ্লৱ
• সংগ্ৰাম
• উচ্ছেদ
• লক ডাউন
• মহামাৰী কৰোনা
• ক্ষুন্ন প্ৰকৃতি
• মানৱতা
• মৃত্যু
• মৃত্যু আৰু মানৱতা
• কলম
• প্ৰকৃত সত্য
• বাস্তৱ জীৱন
• নেতৃত্ব
• সততা
• জীৱন
• ৰুগ্ন পৃথিৱী
• সুখৰ সন্ধান
• সম্প্ৰীতি
• সংগ্ৰামী মন
• অনুতপ্ত
• লোভ-লালসা